Turan Dokht

Transhistorische, vredige, vrolijke, feestelijke en diep ontroerende podiumkunst

Turan Dokht van Darvishi en Lakerveld brengt niet alleen een ver Perzisch gedicht naar huis in zijn nieuwe Europese habitat. Het maakt Europa zelf ook bewust van zijn eigen samengestelde, multiculturele en pluralistische realiteit.

Ganz schön divers

Ekaterina Levental, die haar tijdens het Holland Festival weer speelt, is niet zozeer een wrede vrouw die mannen verslindt, als wel een onafhankelijke geest, een kunstenares, die zich in een ver afgelegen paleis had teruggetrokken.

De beperkingen Lakerveld hebben genoopt tot creatieve oplossingen, die in veel gevallen juist getuigen van een diepe schoonheid.

De nieuwe opera Turan Dokht is inderdaad filosofischer van inhoud en poëtischer van toon dan het werk van Puccini.

Allereerst is de muziek verstild, fragiel en vaak ronduit sober, prachtig verklankt door het Niper Orchestra, onder leiding van Navid Gohari – het enige uit Iran afkomstige orkest dat daar moderne muziek maakt.